Το Δημόσιο αφορά όλους τους ανθρώπους και δημιουργεί την κοινωνική συλλογικότητα. Ο «Δημόσιος Χώρος» και το «Δημόσιο κτίριο» λειτουργούν και διαμορφώνονται τόσο από το δομημένο περιβάλλον, όσο και από τους ίδιους τους ανθρώπους που τον χρησιμοποιούν και τον ζούνε καθημερινά.
Ο στόχος, λοιπόν, είναι η δημιουργία ενός Δημόσιου κτιρίου σύγχρονου από άποψη αισθητική, λειτουργική, κατασκευαστική, οικολογική, το οποίο θα ξεπερνά τη συγκεκριμένη γραφειακή χρήση του και θα συμβάλλει με την παρουσία του στην ευρύτερη κοινωνική και πολιτιστική ενεργοποίηση της περιοχής.
Η σύνθεση οργανώνεται με βάση την αλληλοτομία δύο κάθετων αξόνων και στη συμβολή τους διαμορφώνεται εσωτερική πλατεία γύρω από την οποία αναπτύσσονται οι λειτουργίες του συγκροτήματος. Το συγκρότημα αποτελείται από πέντε σαφώς διαχωρισμένα κτίρια. Η πρόσβαση και κυκλοφορία γίνεται κυρίως με ανεξάρτητες εισόδους, εξόδους και κλιμακοστάσια για το κάθε κτίριο, έτσι ώστε, το συγκρότημα να μπορεί να λειτουργήσει και σαν ολότητα, αλλά και σαν επί μέρους κτιριακές μονάδες. Η εσωτερική πλατεία στη συμβολή των δύο αξόνων κυκλοφορίας αποτελεί κεντρικό βασικό στοιχείο της σύνθεσης, αφού δημιουργεί ζωτικό χώρο μεταξύ των επιμέρους λειτουργιών και λειτουργεί ως χώρος εκτόνωσης όλου του συγκροτήματος. Οι εργασιακοί και οι κοινόχρηστοι χώροι αναπτύσσονται περιμετρικά του “αίθριου-plaza”.
Το σημείο αναφοράς της σύνθεσης είναι η διαμόρφωση του δώματος του κτιρίου για να λειτουργήσει ως επέκταση του φυσικού φυτεμένου ισόγειου εδάφους και ως υπερυψωμένος «Αστικός Κήπος (Urban Garden)» προσπελάσιμος από το κοινό. Με τον τρόπο αυτό διαμορφώνεται ένα δημόσιο αρχιτεκτονικό και υπαίθριο χωρικό σύστημα ποικίλων χρήσεων με εκπαιδευτικό, κοινωνικό και ψυχαγωγικό αστικό χαρακτήρα και με θέα προς το αστικό τοπίο, έτσι ώστε να έχει θετική επίδραση τόσο στη ζωή του ίδιου του κτιρίου όσο και στη ζωή της πόλης.
Ο όγκος του κτιρίου αναδύεται από το τοπίο και ενσωματώνεται σε αυτό. Το περιβάλλον «γεννάει» το κτίριο και ταυτόχρονα το «στεγάζει». Έτσι, το έργο δημιουργεί ισχυρό δεσμό με την τοπιογραφία του κι αποκτά τη δική του μοναδική ταυτότητα. Ταυτόχρονα με την παρουσία των δύο ξύλινων διάτρητων πυλώνων που, με την μορφή σιφωνίων, μεταφέρουν τη φύτευση από το επίπεδο του ισογείου στο δώμα και αντιστρόφως το περιβάλλον χρησιμοποιείται σαν το βασικό στοιχείο της συνθετικής διαδικασίας. Έτσι, δημιουργούμε ένα νέο Δημόσιο Κτίριο που θα μπορεί να λειτουργεί σαν τοπόσημο, σημείο αναφοράς και συνοχής στο Δημόσιο χώρο. Θα απευθύνεται στην κοινωνία και θα σηματοδοτεί τον ανοικτό και διαδραστικό ρόλο του Δημόσιου κτιρίου για τον πολίτη.
