Η ζωντανή σχέση του κτιρίου με το πολεοδομικό κέντρο αποτελεί προϋπόθεση για να παίξει το ρόλο του ‘πρώτου κτιρίου της πόλης’. Ο προσανατολισμός, η εξάρτησή του από την κυκλοφοριακή δομή της πόλης και η ανάπτυξη του κτιριακού όγκου είναι οι τρεις βασικοί σχεδιαστικοί άξονες. Ο ισχυρός άξονας ‘πολεοδομικό κέντρο-χώρος Δημαρχείου’ συνεχίζει την πορεία του και μέσα στη μάζα του κτιρίου, αποτελώντας το δομικό του άξονα. Η λύση αποδεικνύει κι επιβάλλει μια γραμμική στενόμακρη πτέρυγα που αναπτύσσεται κατά μήκος του μεγάλου άξονα του οικοπέδου με τη μέγιστη δυνατή υποχώρηση προς τη βόρεια πλευρά. Γίνεται κτίριο-σήμα, συμβολίζοντας λειτουργικά, αλλά και νοητικά το κοινωνικό, συμμετοχικό και ανθρωποκεντρικό του ρόλο. Η διάβρωση της κτιριακής μάζας από τη δυναμική της πόλης και του υπαίθριου χώρου της τονίζεται από την εισβολή του δημόσιου χώρου στο επίπεδο του ισογείου που διαπερνά ολόκληρο το κτίριο. Η πλατεία που προκύπτει στη νοτιοδυτική γωνία του οικοπέδου και ο εσωτερικός δρόμος που το διασχίζει κατά μήκος της μεγάλης του διάστασης χαρακτηρίζουν τον ελεύθερο χώρο που περιβάλλει τα κτίριο.