Το κτίριο αποτελείται από τρεις βασικούς όγκους αρθρωμένους γύρω από ένα κεντρικό πυρήνα. Ο κεντρικός αυτός πυρήνας  προκύπτει από την αφαίρεση ενός τέταρτου όγκου από τη μάζα του κτιρίου. Η έλλειψη της κτιριακής μάζας επιτυγχάνει τη ενοποίηση του χώρου που βρίσκεται στη κύρια όψη με αυτόν των ακάλυπτων των κτιρίων του οικοδομικού τετραγώνου. Η κατακόρυφη ανάπτυξη των όγκων διακόπτεται και από την οριζόντια ανάπτυξη των υπαιθρίων χώρων-roof garden του Γ΄ και Δ΄ ορόφου.

Ο αρθρωτός χαρακτήρας του κτιρίου τονίζεται  από την αντιστοιχία των τριών βασικών όγκων με τη οργάνωση των τριών βασικών λειτουργιών του κτιρίου.

Το σύνολο των επιμέρους όγκων αναπτύσσεται κλιμακωτά ακολουθώντας το ιδεατό στερεό.

Ο ειδικός χαρακτήρας του κτιρίου με λειτουργίες που προβλέπουν συναθροίσεις κοινού απαιτεί την ύπαρξη κλιμακοστασίων και εξόδων διαφυγής που δίνουν το στίγμα τους στη γενική φυσιογνωμία του κτιρίου. Οι δύο πυρήνες των κλιμακοστασίων βρίσκονται σε διαμετρική θέση, για την αποτελεσματικότερη λειτουργία τους στη απορρόφηση των κυκλοφοριακών φορτίων. Η διαπερατότητα της κτιριακής μάζας είναι βασικό στοιχείο της ανάπτυξης του όγκου του κτιρίου.