Η Αρχιτεκτονική Κληρονομιά, όπως ορίζεται από τις Διεθνείς Διακηρύξεις και Συμβάσεις, είναι ζωντανή και ανεκτίμητη μαρτυρία της ιστορικής μας μνήμης εκφράζοντας τον πλούτο και την ποικιλία των πολιτιστικών αλλαγών. Περιλαμβάνει όχι μόνο τα πολύ σημαντικά «μεμονωμένα μνημεία» αλλά και τα «αρχιτεκτονικά σύνολα».

Η κατασκευή του κτιρίου χρονολογείται στις αρχές του 20ου αιώνα. Στην προσπάθεια ανακαίνισης και επανάχρησης του,  απαιτήθηκε η ενίσχυση της φέρουσας περιμετρικής λιθοδομής, με ισχυρή τσιμεντοκονία οπλισμένη με μεταλλικό πλέγμα. Η ξύλινη στέγη επανακατασκευάστηκε ενώ χρησιμοποιήθηκαν τα παλιά βυζαντινά κεραμίδια.Εσωτερικά διατηρήθηκαν τα ξύλινα δάπεδα μαζί με την υπάρχουσα μονωτική στάχτη.
Τα ξύλινα εξωτερικά και εσωτερικά κουφώματα, συντηρήθηκαν και επανατοποθετήθηκαν.

Μέχρι την εγκατάλειψη του κτιρίου το 1987, το κτίριο χρησιμοποιείτο σαν κατοικία. Μετά την συντήρηση και αποκατάσταση, χρησιμοποιείται σαν Αρχιτεκτονικό Γραφείο από το 1993.