Η μελέτη – πρόταση για την ανακατασκευή της γέφυρας της Αλαμάνας και την ανάπλαση του χώρου για την αναβίωση της ιστορικής Μάχης, στηρίχθηκε σε φωτογραφίες, καλλιτεχνικές  απεικονίσεις και γραπτές περιγραφές ταξιδιωτών της εποχής. Τα διασωζόμενα στοιχεία ήταν ελάχιστα και ασαφή και η ακριβής ανακατασκευή είναι αδύνατη. Στην προσπάθεια για την αντιμετώπιση της αρχιτεκτονικής αυτής  πρόκλησης, αναπτύχθηκε ο παρακάτω προβληματισμός: Η συνειδητή προσφυγή στο παρελθόν έχει όρια και υπόκειται σε μέθοδο. Τα όρια αφορούν σε κριτήρια προσφυγής στα συγκεκριμένα αποσπάσματα του παρελθόντος, που είναι επιλεγμένα σύμφωνα με ανάγκες του παρόντος, δηλαδή με έναν τρόπο που να υπερβαίνει τις νομοτέλειες της ιστορίας. Η μέθοδος αφορά στις τεχνικές ανάλυσης που υποστηρίζουν την ενεργή κατανόηση του παρελθόντος.

Τα κριτήρια αναφέρονται σε τρείς κατηγορίες προσέγγισης: τον τόπο, τον τύπο και τις αρχές. Το κριτήριο του τόπου προσδιορίζει την ιστορική συνέχεια του δομημένου περιβάλλοντος, όπως περιγράφεται από την ειδική μορφολογία της εποχής. Η έννοια της σύνδεσης εκτείνεται από την απλή ευθυγράμμιση ως τον πιο σύνθετο σχολιασμό του τόπου και του γεγονότος. Δεν περιορίζεται λοιπόν στην πιστή αναπαραγωγή της φαινόμενης συνοχής, αλλά επεκτείνεται στη σχέση αντιπαράθεσης του νέου με το παλιό.

Η διαλεκτική αυτή ξεπερνά συνεπώς την πιστή μορφολογική αντιγραφή, θέτοντας το ζήτημα της ένταξης ακόμα και με όρους αντίθεσης. Το κριτήριο του τύπου αναφέρεται σε πολιτιστικά ριζώματα μορφών με λειτουργικό η συμβολικό περιεχόμενο. Ο τύπος είναι φορέας της κοινωνικής και οργανωτικής δομής της τοπικής κοινωνίας που εκφράζεται μέσα από την επανάληψη η την παραλλαγή των ίδιων βασικών σχημάτων. Το κριτήριο των αρχών χαρακτηρίζει συσσωρευμένες θεωρητικές και πρακτικές επιλογές, που εξασφαλίζουν την συνέχεια της αρχιτεκτονικής γλώσσας σε μεγάλες χρονικές και γεωγραφικές ενότητες. Αφετηρία και προϋπόθεση του κριτηρίου αυτού αποτελούν τα διαθέσιμα υλικά και οι κατασκευαστικές τεχνικές που οριοθετούν τις γραμματικές και συντακτικές αρχιτεκτονικές επιλογές. Με αυτό το δεδομένο, ο στόχος της διερεύνησης του παρελθόντος και των επιδράσεών του δεν αφορά την αποκατάσταση κάποιας συνοχής των σχεδιαστικών πρακτικών του παρελθόντος αλλά τον εμπλουτισμό των συνθετικών πρακτικών του παρόντος.