Το μέγεθος, η θέση και η σχέση του «Πύργου του Πειραιά» με την πόλη και το λιμάνι, απαιτούν πολυδιάστατη και πολυεπίπεδη αντιμετώπιση. Κατασκευάζεται, έτσι, ένα μεταλλικό ικρίωμα στο περίγραμμα του υπάρχοντος κτιρίου, το οποίο περιλαμβάνει ένα πλέγμα κατακόρυφων, οριζόντιων και διαγώνιων διαδρομών και δίνει τη δυνατότητα σχηματισμού αρχιτεκτονικών περιπάτων.

Ο επισκέπτης έχει απεριόριστη επιλογή κινήσεων, στάσεων κι οπτικών φυγών εσωτερικά κι εξωτερικά του κτιρίου. Η κλίμακα, η θέση και η μορφή της κατασκευής αυτής σηματοδοτεί το σύνολο της σύνθεσης.

Ο «ενδιάμεσος χώρος» μεταξύ του υπάρχοντος κτιρίου και του εξωτερικού κελύφους ενεργοποιείται από την κατασκευή επιμήκων ημιυπαίθριων ζωνών. Οι πολιτιστικές αυτές ζώνες ενοποιούν τον πυρήνα της σύνθεσης με την υπαίθρια κίνηση του ικριώματος, καλύπτοντας πολιτιστικές δραστηριότητες και περιοδικές ή μόνιμες εκθέσεις. Η κατασκευή περιτυλίγεται σε ημιδιαφανές γυαλί. Η διάσταση του βάθους που χαρακτηρίζει την τελική κτιριακή μάζα τονίζεται και από επιλεκτική διακοπή της συνέχειας της επιφάνειας.

Οι οριζόντιες, κατακόρυφες και διαγώνιες κινήσεις των επισκεπτών, ζωντανεύουν το περίβλημα του κτιρίου, δίνοντας δυναμική στη σύνθεση. Σε όλο το μήκος των διαδρομών, υπάρχουν, σχισμές στην γυάλινη επιδερμίδα, ώστε η θέα προς τα έξω να είναι συνεχής. Η κτιριακή μάζα αλλάζει και μετασχηματίζεται, ανάλογα με την ώρα της ημέρας, τις καιρικές συνθήκες, το χρώμα του ουρανού, τον κυματισμό της θάλασσας. Οι σκιές των περιπατητών στα πολλαπλά επίπεδα κίνησης της περιβάλλουσας ημιδιαφανούς επιδερμίδας προσθέτουν ζωντάνια και δραματικότητα.

Τη νύχτα, το κτίριο γίνεται πηγή εκπομπής φωτός, ένα «κτίριο-φανός».