Το κανονικό και αδρό ορθογώνιο των κατόψεων και όψεων παλαιών κτιρίων,
χρησιμοποιήθηκε σαν ο καμβάς, πάνω στον οποίο οργανώνεται και λειτουργεί η
ροή των κινήσεων και δραστηριοτήτων και η εξελικτική διαδικασία σχηματοποίησης της
αρχιτεκτονικής άποψης.
Το ανάγλυφο, η διαπερατότητα και ο δυναμισμός στην διαχείριση έχει σαν
αποτέλεσμα να προκύψει ένα διαδραστικό πλέγμα κλειστών και ανοικτών
όγκων, όπου θέλουμε να προβάλλεται η διαφορετικότητα, η δημιουργικότητα και ο
πλουραλισμός μαζί με τις φιλοδοξίες και τους στόχους των χρηστών του.
Η χάραξη των αξόνων σχεδιασμού γίνεται έτσι ώστε τα όρια των χώρων να είναι
ασαφή και ρευστά και να παράσχουν ελευθερία και ευελιξία στον χρήστη.
Οι νέοι χώροι και τα περιγράμματα τους προσπαθούν να είναι διαφανή και χωρίς όρια,
λειτουργώντας σαν ανοικτά “παράθυρα” σε έναν πραγματικό η φανταστικό κόσμο.